30 Mayıs 2013 Perşembe

"6 yaş"

Ne çabuk geçmiş 6 yıl.

29 Mayıs 2013 Çarşamba

"...ve hayat... ve umut... ve son."

"Cadı AY"'ın biricik ağabeyinden öz not...

26 Mayıs 2013 Pazar

...

"... Çok insan, az düşünce vardır: Hepimiz düşüncelerimizi birbirimize aktarır, birbirimizden ödünç alır, çalarken aşağı yukarı aynı şeyleri düşünürüz. Ama biri ayağıma basarsa, acıyı hisseden sadece ben olurum. Ben'in temeli düşünce değil acıdır, en temel duygu olan acıdır. Acıda, bir kedi bile biricik ve bir başkasıyla yer değiştirmesi olanaksız ben'inden kuşku duyamaz. Acı keskinleşince, dünya yok olur ve her birimiz kendi kendimizle kalakalırız. Acı benmerkezciliğin okuludur ..."
Milan Kundera / Ölümsüzlük

19 Mayıs 2013 Pazar

19 Mayıs 2013...


Buruk bir 19 Mayıs yaşıyorum. İki gün önce, ağabeyimi yitirmenin verdiği acının, hüznün burukluğuyla geldi 19 Mayıs. Bugün toprağa vereceğiz bedenini. Anıları bizlerle kalacak ilelebet.
.

9 Mayıs 2013 Perşembe

Kişisel Müzem için Montreal'den Dört Mevsim

"Koyu Mavi"'nin taaa Montreal'den postaladığı "Les Escaliers des Quatre-Saisons / Dört Mevsimde Merdivenler" kartpostalı "Kişisel müzene 4 mevsim Montreal de benden olsun!" notuyla dün akşam bana ulaştı, hem güncemde hem de kişisel müzemde keyifle yerini aldı.

2 Mayıs 2013 Perşembe

Nanjing ! Nanjing !

1937’de Çin Cumhuriyeti’ni işgal eden Japon Ordusu Şangay’ın düşmesinden sonra 13 Aralık 1937’de başkent Nanking’e ulaşır. Vikipedi’ye göre; “'Başkent Nanking'in Japon İmparatorluk Kara Kuvvetleri tarafından ele geçirilmesi sonrasında yaşanılan katliam ve tecavüz olaylarında yüzbinlerce sivil ve silahsız asker ölmüş, 20000 ile 80000 kadar kadın tecavüze uğramış.”
İkinci Dünya Savaşı’nın hemen arifesinde 1937 yılının sonundan 1938 yılının başlarına dek geçen sürede Nanking’de neler olup bittiğini, Chuan Lu’nun yazıp yönettiği 2009 yapımı, siyah-beyaz Nanjing! Nanjing! / The City of Life and Death filmiyle bir belgesel niteliğinde öğreniyorsunuz. Utanarak söylüyorum, bu filmden önce Nanking’de ne olup bittiğinden bihaberdim. Filmi izleyip bitirdiğim andan beri bir dolu döküman okudum, yüzlerce fotoğraf gördüm. İzlemesi, tahammül etmesi zor bir film, üstelik okuduğum dökümanlarda filmdekinin onlarca kat fazlasının yapılmış olduğunu öğrenince gözyaşlarımı tutamadım. Film üzerine daha fazla konuşamayacağımdan son karelerdeki umutla noktalamak istiyorum girdimi ve bu film, sadece bu fotoğraflarla belleğimde kalsın, küçük Çinli çocuğun yüzündeki gülümseme hiç kaybolmasın istiyorum.