Ryosuke Hashiguchi’nin yazıp yönettiği film her zamanki Japon sakinliğinde geçiyor. “Japon sakinliği” benim yakıştırmamdır, bazen hakikaten dayanamıyorum Japonların sakinliğine… Hayat dediğin başlıbaşına bir karmaşa ama Japonlar depresyonlarını dahi öyle sakin yaşıyorlar ki gıpta etmemek elde değil! Birbirlerine bu kadar zıt iki insanın evlilik kurumuyla bir araya gelip yaşamlarını sürdürmeleri ayrı bir zulüm ama bu filmde öylesine sakin ki herşey şaşıp kalıyorsunuz. Umut mu? Umut her zaman var ve Nietzsche’nin dediği gibi insanlığa yapılan en büyük kötülük “umut”!
