Köyünden kalkıp beş parasız Sao Paulo'ya gelen Nonato ilk rastladığı salaş bir lokantada iki parça "coxinha" ısmarlar. Coxinha, Brezilya ve Portekiz’de son derece yaygın bir atıştırmalıkmış. Bir nevi tavuk pane diyeceğimiz bu yiyecek didiklenmiş tavuk, baharat ve peynirle doldurulan hamurun kızgın yağda kızartılmasından oluşuyor ve senaryoya göre yediği iki parça "coxinha"'nın parasını ödeyemeyen Nonato'nun pişirmede uzmanlaştığı bir yiyecek haline geliyor. Evet, elbette tahmin ettiniz; Nonato lokanta sahibine param yok deyince, "işte" der patron; "şu arkada yatarsın, bulaşığı yıkarsın ve de yemek pişirirsin" !
Kısa sürede pişirdiği "coxinha" ve "pastel"ler (bir çeşit puf böreği diyebiliriz "pastel" için) ile harikalar yaratan, salaş lokantayı pırıl pırıl hale getirip, tıka basa müşterilerle doldurtan Nonato, çok yakındaki bir İtalyan lokantasının sahibinin dikkatinden de kaçmayacak ve yeni bir çevreye terfi edecektir. Saf bir köylü çocuğu olarak zaman zaman algılamada sorunlar çekse de yeni patronu sayesinde yemek-şarap ve peynirler üzerine hayli bilgi sahibi olacaktır.Filmin öyküsü bir yanda Raimundo Nonato'nun mutfakta ilerlemesini anlatırken, paralel giden diğer öyküde hapiste 8 kişilik bir hücrede kalan diğer Raimundo'yu izleriz. Çok fazla "spoiler" vermemek için nasıl olmuş da sevgili kahramanımız saf çocuk Nonato hapse düşmüş, hapiste yaptığı yemekler sayesinde nasıl başarılı olmuş diye kendimi çok zorlayarak bahsetmiyorum ancak lezzete ve sinemaya düşkün olanlara mutlaka bu filmi edinmelerini, izlemelerini öneriyorum. Filmde, fileminyon ve kadın kalçası ile kurulan ilişki üzerinden de hüzünlü bir sona hazırlıklı olun diyerek noktayı koyuyorum.
