John Boorman’ın, Alex Lasker ve Bill Rubenstein’in ortaklaşa senaryosundan kotardığı filmi gerçek olaylara dayanmakta. Boorman, Malezya ve Tayland’da gerçekleştirdiği çekimleriyle, bir Batılı (Amerikalı) turist kadının gözünden 1988’de Burma’da neler olup bittiğini keskin bir şekilde aktarır. Oğlu ve kocası kendi evlerinde bir soygun sonucu vahşice öldürülen ana kahraman, Amerikalı doktor Laura Bowman kızkardeşinin zorlamasıyla egzotik (!) Asya’ya tatile gelir. Turlarının başlangıç ülkesi Burma’da turistlerin en fazla 7 gün kalmasına izin verilmektedir. Turun son akşamı sürekli vahşice öldürülen kocası ve oğlunu hayallerinde yaşatan, kabusa dönüşen rüyalarında hep onları gören Laura Bowman sıcaktan ve nemden bunalıp kendini sokaklara atar. Çaresizce sokaklarda koşarken birdenbire Aung San Suu Kyi’nin konuşma yapacağı gösteride bulur kendini. Kadın liderin silahlı askerlere karşı korkusuzca duruşu hayalle gerçek, ölümle hayat arasında sıkışmış Laura Bowman’ı derinden etkiler. Askerlerin müdahalesi ile demokrasi gösterisi iyice karışır. Laura, bir şekilde kalabalıktan ayrılıp gecenin bir vakti oteline döndüğünde pasaportunu bulamaz ve ertesi sabah turist grubuyla Bangkok’a uçamaz. Kızkardeşi derhal Amerikan Elçiliği'ne giderek yeni paspaort çıkarmasını ve hiç vakit kaybetmeden bulabildiği ilk uçakla Bangkok’a uçmasını tembihler ve Laura’yı Rangoon’da maalesef tek başına bırakarak uçağa biner.
Laura Bowman pasaport yerine geçecek çıkış belgesini elçiliğe giderek almasına hemen alır ama uçağa falan binmez. Sokakta şans eseri rastladığı, eski tarih profesörü yeni gayriresmi turist rehberi U Aung Ko ile tanışır, turistik geziden daha ötesini görmek için bu bilge kişiyi kiralar ve de asıl film bu noktada başlar !
Filmden daha fazla bahsetmeyeceğim çünkü meraklısı mutlaka bulup izler diye düşünmekteyim. Sadece filmin Burmalı oyuncusu U Aung Ko’nun aynı adla filmde yer aldığını görünce açıkçası meraklandım ve şuradan okuyabileceğiniz üzere, gerçekten de görüşleri nedeniyle ülkesinden ayrılmak zorunda kalarak artık Paris’te yaşamakta olan U Aung Ko’nun, John Boorman’ın ısrarlarıyla, kendisini oynadığını gördüm.
Filmiyle ilgili son söz usta yönetmen John Boorman’dan olsun: "Filmler, fikirleri, siyasi doğruları ve yanlışları tartışmak için uygun bir ortam (forum) olmayabilir ama bir film, insanları (izleyenleri) Burma ile ilgili farkındalığa, duygusal tepki vermeye ve okuyup öğrenmeye yönlendirebilir." Bence de önemli olan da budur !
Bir izleyici olarak fazlasıyla uyuyorum John Boorman’ın tespitlerine !
