En önemli kazancımız dostlarımızdır

Dün kızım Seviye Belirleme Sınavına (SBS) girdi. Sonuçlara bakmadı hiç. Uzun bir süre test görmek ve çözmek istemiyorum dedi sınavdan çıkınca.

Pazar öğleden sonrası tam anlamıyla "anneler ve kızları" öğleden sonrası oldu. Sınav sonrasında kaç senedir görüşemediğimiz üniversiteden bir arkadaşıma gittik. İstanbul'un iki ayrı yakasında oturunca öyle az görüşebiliyorsunuz ki dostlarınızla. Arkadaşımın kızıyla benim kızımın arası üç yaş ve dün doğumgünüydü arkadaşımızın kızının. İyi ki kızlarımız var diye sohbet ettik arkadaşımla ve çok keyifli bir Pazar öğleden sonrası geçirdik. Tesadüflerin yaşamlarımızı nasıl değiştirdiğini de konuştuk.

Üniversiteden arkadaşımın evinden ayrılınca bu sefer de ehliyet kursundan arkadaşım Koyu Mavi'yi aradık. Ehliyet kursundan da dost edinebilir mi diye düşünülebilir ama gerçekten ediniliyor. Bazen kiminle nerede tanışacağınız ve o tanışıklığı ne kadar uzaklara taşıyabileceğiniz süpriz olabiliyor. Belki dışardadır ve vakti vardır ve böylece kısaca görüşebiliriz diye aradığımız "Koyu Mavi" arkadaşım kızıyla birlikte geldi. İkimiz de birbirimizin kızlarını uzunca bir süredir görmüyoruz. Çok kısa görebildik birbirimizi ama bu buluşma da çok keyifliydi.

Vapurla dönüşümüzde kızım kendi sınıfından en yakın arkadaşıyla tıpkı benim arkadaşlarımla görüştüğüm gibi çok uzun yıllar sonra bile görüşeceğini ve dostluğunu koruyacağını söyledi.

Dostluklar en önemli kazancımızdır. Ne kadar görüşemeseniz de bilirsiniz ki bir araya geldiğinizde paylaşacak halen çok şeyiniz var.