Toiretto

Geç tanıştığım ama Kamome shokudô / Kamome Diner / Ruokala Lokki / Kamome Lokantası ve Megane / Glasses / Gözlük filmlerini peşpeşe izleyip, sevdiğim yönetmenler arasına usulca yerleştirdiğim Japon kadın yönetmen Naoko Ogigami, şuradan öğrendiğime göre, yazıp yönettiği, 2010 yapımı, Toiretto / Toilet / Tuvalet filmini iki sebep üzerinden gerçekleştirmeye karar vermiş. İlk sebep, Kamome shokudô filminin ekibinde yer alan Fin çalışma arkadaşının Japonya’ya kendisini ziyarete geldiğinde Japon usülü otomatik yıkayan ve kurutan tuvaletleri inanılmaz ilginç bularak etkilenmesi, ikinci sebep ise, California’da yaşayıp sinema eğitimi aldığı yıllarda, Japon-Amerikan melezi bir arkadaşının hakikaten hiç İngilizce bilmeyen büyükannesi ile konuşmadan çok yakın bir ilişkiye sahip olmasıymış.

Toiretto / Toilet / Tuvalet filminin her ne kadar adı itici geliyorsa da, filmi izlemeye başlayınca, anneleri öldükten sonra, Japon “baa-chan”’ları yani büyükanneleri ile yaşamak zorunda kalan, "baa-chan"'ları ile kültürel farklılıkları had safhadaki Torontolu her biri pek ayrı birey olan 3 kardeşin keyifli öykülerine dahil oluyorsunuz çabucak. Tek kelime İngilizce bilmeyen, dolayısıyla torunlarıyla hiç konuşmayan baa-chan ile ne birbirleriyle ne de başkalarıyla iletişim kurmayı başarabilen 3 kardeşin bir şekilde anlaşabiliyor olması, ilişkileri, tavırları sizi etkiliyor. Ortanca kardeşin, "Baa-chan"'nın tuvaletten her çıkışta derin iç çekmesinin nedenini sorgulaması filmi çok hoş noktalara taşıyor. Elbette şu ana dek izlediğim tüm Ogigami filmlerinde olduğu gibi yemek pişirmek ve yemek ayrı bir keyif. Bir de filmin içinden muhteşem kedi “Sensei” geçiyor.

Naoko Ogigami ‘nin göze, kalbe ve ruha dokunan, izleyeni rahatlatan sinemasını çok seviyorum.