Yönetmen Bob Rafelson filmini bu sahnelerle başlatmayıp artık bir yetişkin olan Robert Dupea’nın petrol kuyularındaki kamyon üstünde direksiyon salladığı haliyle başlatmayı tercih etmiş. Geçmişini terk eden Robert Dupea’nın seçtiği yeni hayatı film için de başlangıç olmuş. Filmde Robert Dupea’nın farklı bir geçmişe sahip olduğunun ilk ayırdına vardığımız sahne filmin en hoş sahnelerinden biri. Trafiğin sıkıştığı yolda sıcaktan, nemden, sıkışıklıktan bunalan arabasının direksiyonundaki Robert Dupea birden yola atlar, diğer arabalardaki birkaç kişiye sataşır ve birden üstü açık bir kamyonetin arkasında piyanoyu görünce atlayıp Frédéric Chopin’in Fa Minör Op. 49 Fantezisini çalmaya ya da deyim yerindeyse tuşların üzerinde döktürmeye başlar.
Kendisini ne kültürlü, zengin, eğitimli geçmişine ne de içinde yer bulmaya çalıştığı işçi sınıfına ait hissedemeyen Robert Eroica Dupea’nın gel-gitlerini, içsel çatışmalarını, kimlik arayışı bunalımlarını çok iyi aktarmış Bob Rafelson ve Jack Nicholson da mükemmel bir oyunculuk çıkarmış. Özellikle filmin son sahnesinde benzin istasyonunda tuvalette bıraktığı statü sembolü ceketi ve sevgilisine verdiği cüzdanıyla var olan her şeyini, eski kimliğini, tüm bağlarını noktalar ana karakterimiz Robert Eroica Dupea ve yeni hayatına doğru yol almak için atladığı tırın şoförü üzerinde sadece bir kazak olduğunu görünce “gittiğimiz yer cehennemden daha soğuk” dediğinde net bir biçimde yanıtlar: “Sorun değil ! Ben iyiyim... İyiyim... İyiyim.”İçinizi burkan, zaman zaman dokunan, neden-sonuç ilişkisini kuramadığınız (ya da benim kuramadığım) bir film Five Easy Pieces / Beş Kolay Parça. Hüzünlendirdiğinden olsa gerek iki gündür dönüp dolaşıp yine aynı filmden bahsediyorum !
Hemen not düşeyim; filmde çalınan "Five Easy Pieces / Beş Kolay Parça" sırasıyla şunlardır.
Fantasy in F Minor, Op. 49 (Chopin)
Chromatic Fantasy & Fugue (Bach)
E-Flat Maj. Concerto, K. 271 (Mozart)
Prelude in E Minor Op. 28 # 4 (Chopin)
Fantasy in D Minor K. 397 (Mozart)
Bakınız: Sade Omlet ve Yanında Kızarmış Ekmek
